Sorbian cuisine
Sorbian cuisine is extremely diverse. It traditionally involves simple meals with a touch of finesse, and more contemporary dishes have also been introduced in recent years. When it comes to cooking, the Sorbs have always used local resources provided by their natural surroundings or grown in their own gardens. Fine regional ingredients are carefully selected according to the season. A number of traditional Sorbian recipes are also used as a basis for diverse interpretations. Our community does not, however, have a universal Sorbian ‘culinary art’ or a specific Sorbian dining culture. Instead, its cuisine and dining scene are generally very similar to the customs and conventions of the German population in Lusatia. In contrast, the selection of meals and the occasions on which they are prepared represent the truly typical aspect of Sorbian culture. A celebratory menu frequently served at events such as traditional weddings, for example, features beef with horseradish sauce and “wedding soup”, a chicken broth containing chicken meat, mini-meatballs, white asparagus and chunks of savoury egg custard.
More informationThe Sorbian soul – living and breathing customs and traditions
Traditions, customs and culture in the form of songs, legends and stories are the glue that holds the Sorbian community together. They all define the very soul of the Sorbian people and help to anchor their strong sense of community. The Sorbian traditions are preserved according to old customs and have remained active right through to the present day. Visitors are more than welcome to come and experience the diversity and vibrancy of our traditions. You’re sure to be surprised! Such customs also offer plenty of occasions for the Sorbs to don their finest traditional costume in honour of the celebration – a special and distinctive highlight that is the ultimate visual expression of Sorbian identity. Both the customs and traditional dress of the Sorbs vary according to their region. These various traditions are usually based on the different work cycles and festivals that occur throughout the year and the lives of each individual. It therefore comes as no surprise that the Sorbian calendar offers plenty of occasions to celebrate. In 2014, the “Social Customs and Festivals of the Lusatian Sorbs over the Course of a Year” were added to the German Nationwide Inventory of Intangible Cultural Heritage.
More informationTraditional and modern – Sorbian handicrafts
Decorating eggs is a true testimony of artistic design in one of its earliest forms and a beloved tradition among many different communities – and each of these groups decorates eggs in its own special way. Sorbian Easter eggs are well known both in Germany and beyond and are a popular souvenir among visitors to Lusatia. Although these decorated Easter eggs may be their best-known artistic creations, the Sorbs/Wends also pursue a multitude of other handicrafts and art forms. Traditional dress tailoring, blueprinting, pottery, glass and porcelain painting, boat building, sculpture, woodcarving, beekeeping and saddlery are just some examples of other popular Sorbian creative pastimes. A more contemporary approach is also emerging, with more and more creative minds now striving to combine modern design with traditional elements in interesting projects, regardless of the type, technology and techniques of craftsmanship involved.
More informationBeautiful Lusatia – our landscapes
The name Łužica = Lusatia is derived from the Sorbian term “łuža”, which roughly translates to “marshy meadows”. Lusatia is home to extremely diverse landscapes with highlights such as the Spree Forest, which is both a nature protection area and biosphere reserve, and the Upper Lusatian Heath and Pond Landscape. Other features include marshland, the Lusatian Highlands and reclaimed post-mining land such as the Lusatian Lake District. The diversity of Lusatia’s natural environment allows the region to offer a broad spectrum of tourist attractions in the great outdoors. Cycle touring offers visitors the perfect opportunity to take time out from the hectic pace of everyday life and intensively explore the place we call home. Come and discover our region by bicycle on a number of family-friendly routes! The following websites provide more detailed information on exploring Lusatia by bike.
More informationWell-informed in our native language – Sorbian media
Another highlight in our Sorbian everyday life is the multitude of Sorbian media available, above all daily formats such as Sorbian radio programmes or the Upper Sorbian evening newspaper Serbske Nowiny. The wide range of media also includes monthly television shows, radio programmes by young people for young people, newspapers for various groups of readers and even some digital formats. Serbske Nowiny is the only daily newspaper available in Upper Sorbian. It is produced by the Domowina-Verlag publishing house in Bautzen and published five times a week as an evening paper. Nowy Casnik is a newspaper featuring articles in Lower Sorbian and German that is published once a week. Bubak is a radio show broadcast by Germany’s national broadcaster Rundfunk Berlin-Brandenburg (RBB) and its associated Sorbian language programme Bramborske Serbske Radijo. The show is oriented towards young people who are native speakers of Lower Sorbian and listeners who are learning Sorbian. It is produced by young Wends for young Wends.
More informationReinterpreting lore and legends – modern Sorbian art
Our younger generation is becoming increasingly keen to find a modern connection to its cultural heritage. Be it designing everyday fashion with Sorbian influences, integrating traditional craftsmanship into contemporary furniture design or reinterpreting elements and patterns of traditional costume, this curiosity often gives rise to surprising and inspiring ideas. Other artistic genres also thrive on the same degree of creativity. Whether painting or film, sculpture or music, literature or photography, the list of protagonists with new ideas and a passion for creative design goes on and on.
More informationThe home of the Sorbs/Wends – the Sorbian settlement area
The Sorbs, a small West Slavic community also known as the Wends in Brandenburg, have been living in Lusatia, a region in eastern Saxony and southern Brandenburg, Germany, for centuries. In the past, assimilation, Germanisation and the utilisation of land for brown coal open-cast mining have all caused the region to steadily shrink. According to German federal and state law, confession to the Sorbian people is free and is not allowed to be verified. As a result, the number of Sorbs/Wends cannot, for example, be recorded in population censuses. Nonetheless, in most communities in Sorbian Lusatia, self-confessed Sorbs or Sorbian speakers do not represent the majority but only a (very) small minority. Despite this, these communities are where German-Sorbian bilingualism is actively upheld and regional identity develops. The town of Bautzen (Sorbian: Budyšin) is the centre of Upper Lusatia, while the city of Cottbus (Chóśebuz) is its Lower Sorbian counterpart.
More informationThe Sorbian language
Our language is our most precious treasure. Two different written languages are prevalent among the Sorbs/Wends of Lusatia. Upper Sorbian is spoken in the province of Upper Lusatia in present-day Saxony. The Lower Sorbian spoken in Lower Lusatia in the Brandenburg area. In the region surrounding the village of Schleife, residents also speak the Schleifer dialect. This transitional dialect of the Upper and Lower Sorbian languages is predominantly passed on orally. Both Upper and Lower Sorbian are at risk of becoming extinct: Upper Sorbian has been given the status of an endangered language, while Lower Sorbian is even classified as severely endangered because there are only a handful of families in which it is also spoken by the middle and young generations. On a more positive note, Sorbian is now taught at a number of primary schools and several secondary schools. A multitude of projects and campaigns are additionally dedicated to preserving and further developing our native language. Furthermore, the digitalisation of the Sorbian language is also becoming increasingly important.
More informationColourful customs – Sorbian traditional dress
The Sorbs/Wends in Lusatia have been wearing traditional dress to visually express their cultural identity for centuries. Nowadays, traditional Sorbian costume is only worn on a day-to-day basis by a few women in four of Lusatia’s eleven traditional dress regions: the areas surrounding Cottbus, Hoyerswerda and Schleife and the Catholic region around Bautzen and Kamenz. Usually, Sorbian traditional dress is now only worn on special occasions, for example in honour of historical customs or (church) celebrations. The traditional costume worn by women generally features the following items: a petticoat, skirt, apron, blouse, smock, bodice, jacket, bonnet, shawl and stockings. Sorbian work costumes are usually made of rough linen fabrics in dark colours or with blueprinted designs and display little variation from region to region. When it comes to festive costumes, however, a variety of different designs have emerged over time, thus allowing individual traditional dress regions to define themselves. This applies to both the costumes that are still worn today and the so-called “Truhentrachten”, the name given to traditional costumes that are no longer worn in a specific region.
More informationNjech Wam zesłodźi - Kuchnia serbołużycka
Kuchnia serbołużycka jest bardzo zróżnicowana, tradycyjnie raczej prosta, ale wyrafinowana i odpowiadająca współczesnym oczekiwaniom. Gotowanie na Łużycach zawsze odbywało się z wykorzystaniem tego, co znajdowało się na polu czy w ogrodzie, a co było dostępne w najbliższej okolicy. Wyszukane, regionalne składniki są starannie dobierane w zależności od pory roku. Wiele tradycyjnych przepisów stosuje się w najrozmaitszych wariantach. Nie ma jednolitej kuchni serbołużyckiej w sensie "sztuki kulinarnej", nie ma też specyficznie serbołużyckiej kultury związanej ze spożywaniem posiłków. Nie różni się ona zasadniczo od zwyczajów i tradycji ludności niemieckiej na Łużycach. To, co jest naprawdę typowe, tkwi zatem bardziej w doborze i okolicznościach przygotowywania posiłków. Uroczystą potrawą na Łużycach, podawaną również podczas tradycyjnych wesel, jest wołowina z sosem chrzanowym i zupa weselna.
Więcej informacjiTradycja i nowoczesność - serbołużycka sztuka i rzemiosło
Zdobienie jaj jest jednym z najstarszych świadectw artystycznego wzornictwa i tradycji wielu narodów. Ale każdy lud ma swoją specyfikę i charekterystyczne cechy zdobnictwa. Serbołużyckie pisanki są znane daleko poza granicami Niemiec i są popularną pamiątką z Łużyc. Oczywiście rękodzieło Serbołużyczan to nie tylko zdobienie wielkanocnych jaj. Dalsze przykłady obejmują tradycyjne szycie strojów ludowych, barwienie i „drukowanie” tkanin (tzw. Blaudruck), garncarstwo, malowanie na szkle i porcelanie, budowę tratw, rzeźbę w drewnie, pszczelarstwo i rymarstwo. Jednak coraz więcej twórców stara się w ciekawy sposób łączyć nowoczesny design z tradycyjnymi, serbołużyckimi elementami graficznymi, niezależnie od rodzaju i technologii uprawianego przez nich rzemiosła.
Więcej informacjiTradycja i nowoczesność - serbołużycka sztuka i rzemiosło
Zdobienie jaj jest jednym z najstarszych świadectw artystycznego wzornictwa i tradycji wielu narodów. Ale każdy lud ma swoją specyfikę i charekterystyczne cechy zdobnictwa. Serbołużyckie pisanki są znane daleko poza granicami Niemiec i są popularną pamiątką z Łużyc. Oczywiście rękodzieło Serbołużyczan to nie tylko zdobienie wielkanocnych jaj. Dalsze przykłady obejmują tradycyjne szycie strojów ludowych, barwienie i „drukowanie” tkanin (tzw. Blaudruck), garncarstwo, malowanie na szkle i porcelanie, budowę tratw, rzeźbę w drewnie, pszczelarstwo i rymarstwo. Jednak coraz więcej twórców stara się w ciekawy sposób łączyć nowoczesny design z tradycyjnymi, serbołużyckimi elementami graficznymi, niezależnie od rodzaju i technologii uprawianego przez nich rzemiosła.
Więcej informacjiRjana Łužica - nasze krajobrazy
Nazwa Łużyc pochodzi od serbołużyckiego określenia "łuža", które oznacza podmokłe łąki. Pod względem krajobrazu Łużyce są jednak bardziej zróżnicowane. Rezerwaty przyrody oraz rezerwaty biosfery Las Szprewski (Spreewald) oraz Górnołużyckia Kraina Stawów i Wrzosowisk sąsiadują z torfowiskami i terenami pokopalnianymi, ale także z Pojezierzem oraz Pogórzem Łużyckim. Podobnie jak przyroda, równie zróżnicowane są atrakcje turystyczne. Jednym ze sposobów na aktywne odkrywanie naszej ojczyzny w spokojniejszym tempie są wycieczki rowerowe. Wybierz się więc w fascynującą podróż po naszym regionie szlakami przyjaznymi takze dla rodzin z dziećmi. Na poniższych stronach znajdziesz szczegółowe informacje na temat wartych odwiedzenia miejsc i wskazówki dotyczące wycieczek.
Więcej informacjiDobrze poinformowani - serbołużyckie media
Wiele serbołużyckich mediów na co dzień towarzyszy mieszkańcom regionu. Są to przede wszystkim emitowane każdego dnia serbołużyckie audycje radiowe lub górnołużycka popołudniówka SERBSKE NOWINY. Comiesięczne programy telewizyjne, przygotowywane przez młodych ludzi audycje radiowe dla młodzieży.
Więcej informacjiNowe podejście do tradycji - nowoczesna sztuka serbołużycka
Nasze młode pokolenie coraz częściej poszukuje nowoczesnego podejścia do dziedzictwa kulturowego. Niezależnie od tego, czy jest to pomysł na projektowanie serbołużyckiej mody codziennej, zastosowanie tradycyjnych technik rzemieślniczych do współczesnego designu mebli, reinterpretacja tradycyjnych wzorów i elementów strojów - pomysły te są często zaskakujące i inspirujące. Równie kreatywnie działają serbołużyccy twórcy aktywni w innych obszarach sztuki. Obojętnie, czy chodzi o malarstwo czy film, rzeźbę czy muzykę, literaturę czy fotografię - lista artystów z nowymi pomysłami i nieodpartą chęcią tworzenia jest dość długa.
Więcej informacjiOjczyzna Serbołużyczan/Wendów - serbołużycki obszar osadniczy
Niewielki zachodniosłowiański naród Serbołużyczan - zwanych w Brandenburgii Wendami - od wieków zamieszkiwał Łużyce, wschodnią Saksonię i południową Brandenburgię. W ostatnich stuleciach zamieszkany przez nich obszar stale się kurczył w wyniku asymilacji, germanizacji i eksploatacji terenów przez górnictwo odkrywkowe węgla brunatnego. Co więcej, zgodnie z prawem federalnym i krajowym określenie własnej narodowości jest aktem wolnym i nie może być w jakikolwiek sposób weryfikowane. Dlatego nie da się określić liczby Serbołużyczan czy Wendów na podstawie spisów powszechnych. W przeważającej liczbie gmin na Łużycach osoby uznające się za Serbołużyczan lub mówiące po łużycku nie stanowią większości ludności, ale raczej (bardzo) niewielką mniejszość. Niemniej gminy te są przestrzenią, w której funkcjonuje niemiecko-serbołużycka dwujęzyczność i rozwija się tożsamość regionalna. Serbołużyckim centrum Górnych Łużyc jest miasto Budziszyn (Bautzen/Budyšin), a Dolnych Łużyc - Chociebuż (Cottbus/Chóśebuz).
Więcej informacjiRěčimy serbsce - język serbołużycki
DNaszym największym skarbem jest nasz język. Na Łużycach rozróżnia się dwa języki pisane. Język górnołużycki jest używany na Górnych Łużycach w Saksonii i jest podobny do czeskiego. Dolnołużycki jest używany na Dolnych Łużycach w Brandenburgii i jest bardziej podobny do polskiego. W rejonie miejscowości Schleife mówi się osobnym dialektem (Schleifer, slepjansce). Jest to dialekt przejściowy między językiem górno- a dolnołużyckim, przekazywany głównie ustnie. Oba języki, górnołużycki i dolnołużycki, są zagrożone wyginięciem. Górnołużycki jest uważany za język zagrożony, zaś dolnołużycki - za poważnie zagrożony, ponieważ jest używany tylko w nielicznych rodzinach, także przez średnie i młode pokolenie. Obecnie język serbołużycki jest nauczany w niektórych szkołach podstawowych i kilku szkołach średnich. Wiele realizowanych obecnie projektów i kampanii dotyczy również zachowania i dalszego rozwoju naszego języka ojczystego. Coraz ważniejsza staje się również cyfryzacja języka serbołużyckiego.
Więcej informacjiBarwne świadectwo - łużyckie stroje ludowe
Tradycyjne stroje ludowe na Łużycach są od wieków namacalnym wyrazem tożsamości kulturowej. Spośród jedenastu subregionów, w których występują tradycyjne stroje, tylko w czterech z nich są one nadal noszone na co dzień przez nieliczne kobiety: w regionie Chociebuża, wokół Hoyerswerda, wokół Schleife oraz w katolickim regionie między Budziszynem a Kamenz. Z reguły tradycyjne stroje są obecnie noszone tylko przy specjalnych okazjach, takich jak obchody świąt ludowych czy uroczystości religijnych. Tradycyjny strój kobiecy składa się zazwyczaj z następujących części: halka, spódnica, fartuch, koszula, gorset, kaftan, czepek, chusta na głowę i pończochy. Ubrania robocze utrzymane były w ciemnych barwach lub szyto je z tkanin drukowanych (tzw. Blaudruck); wykonane głównie z grubego lnu, nie różniły się zbytnio w poszczególnych regionach. Z biegiem czasu rozwinęły się w szczególności różne formy ubioru świątecznego, które umożliwiają identyfikację poszczególnych regionów, zarówno w odniesieniu do strojów noszonych do dziś, jak tzw. ubrań do kufra (Truhentrachten). W ten sposób określa się stroje, których w danym regionie już się nie używa.
Więcej informacjiNjech Wam zesłodźi – serbska kuchnja
Nas Serbow zwjazuja tradicije a kultura: naše nałožki, spěwy, baje a stawiznički, naša rěč. To wšo „serbsku dušu“ wučinja a skruća našu zhromadnosć. Nałožki maja swoje stare jadro, ale pěstujemy je časej přiměrjene, zdźěla z modernymi elementami. Přeco so wjeselimy, hdyž je hosćo z nami dožiwjeja. Zajimawe budu jim wěsće tež naše narodne drasty, kotrež so holcy a žony na swjedźenje hotuja. Je to sobu najwidźomniše wuznaće k serbskosći. W kóždej kónčinje je serbska drasta tróšku hinaša a tež hajenje nałožkow so regionalnje wotchila. Po strukturje rozeznawamy tradicije, kotrež poćahuja so na wosobinske podawki w žiwjenju ludźi a tajke, kotrež wotbłyšćuja wotběhi dźěła na polu po počasach a swjedźenje abo cyrkwinske swjate dny w běhu lěta. W serbskich kuchnjach so derje a wšelko wari. Tradicionelne recepty su skerje jednore, w tej abo tamnej interpretaciji pak bjezdwěla načasne. Serbja warja hižo přeco z tym, štož polo, zahroda a chlěw skića. Wo „serbskej kuchni” w zmysle specifiskeho warjenja njemóžemy rěčeć. Woprawdźe typiske su skerje zestawa menijow a přiležnosće, ke kotrymž so jědź přihotuje. Na swjedźenjach a wosebje na kwasach je z wašnjom, zo sydaja kwasna poliwka a chrěn z howjazym mjasom, nimo druhich chłóšćenkow.
More informationSerbska duša – žiwe tradicije
Nas Serbow zwjazuja tradicije a kultura: naše nałožki, spěwy, baje a stawiznički, naša rěč. To wšo „serbsku dušu“ wučinja a skruća našu zhromadnosć. Nałožki maja swoje stare jadro, ale pěstujemy je časej přiměrjene, zdźěla z modernymi elementami. Přeco so wjeselimy, hdyž je hosćo z nami dožiwjeja. Zajimawe budu jim wěsće tež naše narodne drasty, kotrež so holcy a žony na swjedźenje hotuja. Je to sobu najwidźomniše wuznaće k serbskosći. W kóždej kónčinje je serbska drasta tróšku hinaša a tež hajenje nałožkow so regionalnje wotchila. Po strukturje rozeznawamy tradicije, kotrež poćahuja so na wosobinske podawki w žiwjenju ludźi a tajke, kotrež wotbłyšćuja wotběhi dźěła na polu po počasach a swjedźenje abo cyrkwinske swjate dny w běhu lěta. Domowina je w nowembrje 2013 z pomocu Serbskeho instituta próstwu wo připóznaće serbskich nałožkow Hornjeje, srjedźneje a Delnjeje Łužicy jako imaterielne kulturne herbstwo němskej komisiji UNESCO zapodała. 2014 je UNESCO próstwje wotpowědowała.
More informationTradicionelne a moderne – wuměłske rjemjesło
Debjenje jutrownych jejkow słuša do najstaršich tradicijow mnohich ludow. Tola kóždy lud debi je na swoje wašnje. Naše jejka su wóskowane, bosěrowane abo škrabane a mustry jasnje definowane. Serbske jutrowne jejka su w tu- a wukraju požadane a woblubowany suweněr z Łužicy. Nimo debjenja jutrownych jejkow su Serbja wězo hišće na wjele wjac polach wušikni. Přikłady su šwalčenje narodneje drasty, módroćišć, hornčerjenje, pomolowanje pórclina a škleńcy, twar čołmow, rězbarstwo kaž tež pčołarstwo abo sedłarstwo. Dźeń a wjac kreatiwnych spytaja w zajimawych projektach moderny design z tradicionalnymi elementami zwjazać, wšojedne w kajkim rjemjesle a njewotwisnje wot technologije.
More informationRjana Łužica – naše krajiny
Mjeno Łužica wotwodźuje so wot słowa „łuža“ a wopisuje „bahnojte łuki“. Krajina je jara wotměnjata. Tu su přirodoškitne kónčiny, kaž biosferowej rezerwataj Błóta a Hornjołužiska hola, a haty, bahna, pahórkata krajina a Łužiske hory. Turisća lubuja tež Łužisku jězorinu, kotruž je čłowjek z něhdyšich brunicowych jamow stworił. Tak wjelestronska kaž přiroda, tak bohate su tež turistiske poskitki. Jedna móžnosć, sej našu domiznu intensiwnje a woměrje wotkryć, je kolesowanje. Tójšto kolesowarskich šćežkow wjedźe po Łužicy a po puću nańdźeće tón abo tamny poskitk za wobhladanje abo wopytanje. Informujće so nadrobnišo na přikład na tutych stronach.
More informationDerje informowani – serbske medije
Cyły rjad serbskich medijow wobohaća naš wšědny dźeń, předewšěm rozhłosowe wusyłanja a Serbske Nowiny, kotrež wuchadźeja wotydźenja wječor. Měsačne wusyłanja telewizije, rozhłosowe wusyłanja wot a za młodostnych, časopisy a někotre digitalne formaty poskitk skulojćeja. Serbske Nowiny su jenički dźenik w hornjoserbskej rěči, kotryž wudawa Ludowe nakładnistwo Domowina w Budyšinje. Nowina wuchadźa pjeć króć tydźensce jako wječornik. Nowy Casnik je tydźensce wuchadźaca nowina z přinoškami w delnjoserbšćinje a němčinje. Bubak je rozhłosowe wusyłanje Rozhłosa Berlin-Braniborska (RBB) a k tomu słušaceho Braniborskeho Serbskeho radija. Wusyłanje za delnjoserbskich młodostnych a serbšćinu wuknjacych produkuja młodźi Serbja sami.
More informationModerne serbske wuměłstwo
Naša młoda generacija pyta dźeń a bóle swój moderny přistup ke kulturnemu herbstwu. Hač wo to dźe, serbsku modu za wšědny dźeń wuwiwać, tradicionalne rjemjeslniske techniki do mebloweho designa integrować, elementy narodneje drasty a mustry znowa interpretować – ideje husto překwapjeja a zahorjeja. Runje tak kreatiwni su ći, kotřiž zaběraja so z dalšimi wuměłstwowymi žanrami. Hač horja so za molerstwo abo film, rězbarstwo abo hudźbu, literaturu abo fotografiju – lisćina protagonistow z nowymi idejemi a lóštom na tworjenju je dołha.
More informationNaša domizna – serbski sydlenski rum
Serbja, zapadosłowjanski lud, sydla hižo lětstotki we Łužicy, potajkim na wuchodźe Sakskeje a na juhu Braniborskeje. Teritorij, hdźež Serbja dźensa bydla, rěka serbski sydlenski rum. Region je so w zašłych lětstotkach přez asimilaciju, germanizaciju a wudobywanje brunicy wobstajnje pomjeńšował. Wuznaće k serbskemu ludej je po zwjazkowych a krajnych zakonjach swobodne a njesmě so přepruwować. Tak so na přikład z pomocu ludličenja zwěsćić njemóže, kelko Serbow we Łužicy bydli. Byrnjež w gmejnach sydlenkseho ruma wjetšina wobydlerjow zwjetša serbska njebyła, je tam němsko-serbska dwurěčnosć žiwa a regionalna identita sylna. Centrum Hornjeje Łužicy a tak mjenowane srjedźišćo Serbow je město Budyšin, w Delnjej Łužicy je to Choćebuz.
More informationNaša rěč
Naš najwjetši pokład je naša rěč, za mnohich je maćeršćina. We Łužicy so dwě spisownej rěči rozeznawatej. Hornjoserbšćinu rěča w Hornjej Łužicy, w Delnjej Łužicy rěči so delnjoserbsce. W Slepjanskej kónčinje rěča slepjansce. Serbšćina słuša do wulkeje swójby zapadosłowjanskich rěčow a je našimaj susodnymaj rěčomaj, pólšćinje a čěšćinje, bliska. Hornjoserbšćina kaž tež delnjoserbšćina stej wohroženej. Delnjoserbšćinu liča samo do chutnje wohroženych rěčow, dokelž so jenož hišće w jara mało swójbach, tež w srjedźnej a młodej generaciji, delnjoserbsce rěči. Dźensa so na někotrych zakładnych šulach a wjacorych dalewjedźacych šulach serbšćina wuwučuje. Tež mnohe projekty a kampanje zaběraja so ze zachowanjom a dalewuwićom našeje maćeršćiny. Dale a wažniša bywa nimo toho digitalizacija serbskeje rěče.
More informationPisane serbske drasty
Serbska drasta we Łužicy je přeco hižo wočiwidny wuraz serbskeje identity. Z něhdy jědnaće drastowych regionow wuhladaš žony w serbskej drasće pak jenož hišće w štyrjoch: wokoło Choćebuza, Wojerec a Slepoho kaž tež w katolskej kónčinje mjez Budyšinom a Kamjencom. Zwjetša so žony a holcy narodnu drastu jenož hišće na swjedźenje a wěste zarjadowanja hotuja. Drasta žonow zestaja so powšitkownje ze slědowacych dźělow: spódnja suknja, suknja, fala, košla, kitlk, štałt, kapa, hawba, rubiško a nohajcy. Dźěłanske drasty w ćmowych barbach abo z módroćišćom a zwjetša zhotowjene z rubjaneho płatu, rozeznawachu so regionalnje jenož snadnje. Pola swjedźenskich drastow pak su so w běhu časa wšelake formy wutworili, z pomocu kotrychž zamóžeš jednotliwe drastowe regiony definować. To liči za drastu, kajkaž so wona dźensa hišće hotuje runje tak kaž za drasty w křini. Tak mjenowanu „drastu w křini“ pak so dźensa bohužel hižo nichtó wjac njedrasći.
More informationExhibition timetable
15.09. – 31.12.2023
Here you can get to the Municipal Museum in Wroclaw: https://muzeum.miejskie.wroclaw.pl/exhibition/23935-2/